รีวิวหนัง First They Killed My Father จาก #NetFlix
หนังฉบับ(เกือบจะ)รางวัล จากผู้กำกับคนสวยแองโจลิน่า โจลี่….
เอาความรู้สึกก่อน หดหู่มาก ที่สุดของความ Down แบบงงๆ คือพอมีคนมาถามเรื่องเขมรแดงในทวิตเตอร์ ก็แบบนึกขึ้นได้ว่ามีเรื่องนี้ใน Netflix ล่ะยังไม่เคยดู .. พอดูจบคือดาวน์ไปเลย แบบหน้าชานิดๆ
เรื่องราวเกี่ยวกับเหตุการณ์ในสมัยยุคสงคราม ช่วงเขมรแดงขึ้นมาครอบครองกัมพูชา ที่พยายามเปลี่ยนระบอบการปกครองของกัมพูชาให้เป็นระบอบสังคมนิยมลัทธิคอมมิวนิสต์ ..หากใครไม่อินกับประวัติศาสตร์การเมืองของเขมรในยุคช่วงนั้น มาดูแล้วอาจจะงงๆเล็กน้อย แนะนำให้ไปอ่านประวัติศาสตร์ช่วงเขมรแดงมาก่อน แล้วจะรู้ว่าหลายสิ่งหลายอย่างมันใกล้ตัวมากๆ เพราะเป็นประเทศเพื่อนบ้านเรา แถมยังเกิดขึ้นมาไม่นานมานี่เอง..
ตัวหนังดำเนินเรื่องด้วยการถ่ายทอดผ่านสายตาของเด็กหญิงกัมพูชาคนหนึ่ง อายุ 5 ขวบ ชื่อหลวง ที่แต่ก่อนพ่อเป็นนายพัน รับราชการอยู่ในรัฐบาลสมัยนายพลลอนนอล ช่วงนั้นเกิดการปฎิวัติโดยผู้นำเขมรแดง อย่างพอล พต และกลุ่มอังการ์ ตัวบทเรื่องนี้ ถูกดัดแปลงมาจากเรื่องจริงในหนังสือ First They Killed My Father: A Daughter of Cambodia Remembers
หนังเริ่มต้นด้วยการเล่าว่า บ้านของหลวงค่อนข้างมีฐานะร่ำรวย แต่เมื่อเกิดเหตุการณ์ปฎิวัติในกรุงพนมเปญ หลวงและครอบครัวต้องออกไปจากบ้าน เพื่อไปเป็นกองกำลังคอมมิวนิสต์ โดยกองกำลังของ “เขมรแดง” พยายามมอมเมาประชาชน ให้ทำการร่วมมือต่อต้านชนชั้นนายทุน การกดขี่จากข้าราชการ พยายามทำลายล้างกลุ่มคนที่เป็นขั้วอำนาจเดิม รวมถึงปัญญาชนทั้งหลาย เปรียบได้กับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ คนที่มีการศึกษาก็โดนจับไปยิงเป้า ขังคุก ลงโทษต่างๆ หรือพยายามหลบหนีไปเมืองนอก เพื่อที่จะเอาชีวิตรอด ทำให้จำนวนคนกัมพูชาที่มีความรู้ความสามารถในแขนงต่างๆลดลงอย่างน่าใจหาย..
พ่อของหลวงก็เป็นหนึ่งในนั้น พยายามเอาครอบครัวหนีออกไป ปลอมตัวเป็นชาวไร่ชาวนา แต่เกิดการต่อสู้ ดิ้นรนจากเหล่าทหารเขมรแดง ทำให้ครอบครัวต้องถูกแยกย้ายกันไป
ในส่วนของเรื่องภาพในหนังเรื่องนี้ ขอชมเลยว่า ทำได้ดีมาก ภาพสวยมากกกกกกกกกก เชื่อเลย และเสมือนจริงว่าอยู่ในยุคนั้น ทั้งฉากในเมือง ฉากสงครามที่ต่อสู้กับเวียดนาม ฉากในค่ายกักกัน คือแบบ ดูแล้วสงสารมาก
หลังจากบรรทัดนี้จะมีสปอยนะคะ….
..
…
หลวงต้องทดสอบตัวเองด้วยการเป็นเยาวชนพรรคคอมมิวนิสต์ ทั้งการแบกปืน ฝึกหนักแบบทหาร(ทั้งๆที่อายุแค่ 5-7 ขวบ) นี่ตกใจตอนฉากระเบิดคือที่สุดแล้ว T___T มันบีบหัวใจมาก .. ฉากที่ต้องแยกย้ายกับพี่และแม่ จนกระทั่งได้กลับมาเจอกันอีกครั้งหนึ่ง คือดูแล้วแบบ แม่ก็หาย พ่อก็หาย คือมันเศร้านะ คนที่เรารัก ต้องแยกทางกันไปโดยไม่มีแม้แต่คำอำลา
ฉากตอนอยู่ในค่ายกักกัน แล้วมีบ้านแยกให้แต่ละครอบครัว คือทำออกมาได้แบบ เฮ้ย นี่คือเรื่องจริงหรอที่คนต้องอยู่อย่างทุกข์ทรมานแบบนี้ แบบนี้เรียกว่ากดขี่แล้วอ่ะ ไม่ใช่เรื่องของความเสมอภาคอะไรเลย การกินอยู่ก็เรียกว่าลำบาก มีข้าวสารกรอกหม้อไปวันๆ ถึงขนาดหลวงแอบกินข้าวก็ยังถูกรังแก รัฐบาลทหารของกลุ่มเขมรแดง คือทำแบบไม่นึกถึงสิทธิมนุษยชนเลย เราดูแล้วนึกถึงความรู้สึกของเพื่อนบ้าน ย้ำว่าเพื่อนบ้าน เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นมาไม่นาน ไม่กี่สิบปีเอง แต่ความเป็นมนุษย์ของคนเราไม่เหลืออยู่เลยอะ T___T
ส่วนเด็กที่เล่นเป็นหลวงคือเล่นได้ถึงใจ ถึงบทมากอ่ะ เล่นได้ดีสุด น้องเก่งมาก…
แม้ว่าหนังอาจจะไม่ได้หวือหวามาก แต่ความกินใจในทุกๆฉาก ทำให้แสดงถึงพัฒนาการของเด็กหญิงคนหนึ่งได้ดี
คือหดหู่มาก ดูแล้วแบบเฮ้อ ย้อนมาดูบ้านเรา ทั้งเรื่องสงคราม การปฎิวัติ คำหลอกลวงจากทหาร โครตแย่เลยว่ะ
ยังไงถ้าใครอยากดูหนังที่ย้อนไปสมัยนั้น ลองดูเรื่องนี้ แล้วคุณจะได้อะไรกลับมาอีกเยอะเลย…
